Het Parool / Kunst & Media (13 juli 2010)
Filmmaker Miguel Narings volgde zijn gepensioneerde vader in diens wanhopige zoektocht naar liefde in Thailand en de Filippijnen. Zijn tragikomische documentaire The simple things in life is het resultaat van tien jaar werk.
DANIËL BERTINA
“Ik wilde altijd al filmen, maar het heeft een tijd geduurd voordat ik ook echt de stap durfde te zetten,” zegt filmmaker Miguel Narings. “Dus heb ik tien jaar in een videotheek gewerkt. Door dat werk heb ik wel allerlei mensen ontmoet die me verder hebben geholpen.”
Tien jaar lang werkte Miguel Narings (Amsterdam, 1971) aan zijn zelfgemaakte documentaire The simple things in life. Een pijnlijk, maar ook zeer geestig portret van zijn (bijna) gepensioneerde vader Jan en diens worsteling met het leven, de drank, en de zoektocht naar ware romantiek. Onlangs waren voorvertoningen van te zien in Rialto en De Balie.
Gewapend met camera volgt Narings junior zijn vader, die zich – al stuntelend, met blind enthousiasme – in diverse romances met Aziatische vrouwen stort. Na diverse teleurstellingen in Thailand ontdekt vader Narings zijn internetbruid op de Filippijnen.
Tegelijkertijd toont de film de moeizame communicatie – en liefde – tussen vader en zoon. Als Frans Bromet in jonge jaren bestookt Miguel Narings van achter de camera zijn vader met zuigende, sarcastische opmerkingen. Typisch Amsterdamse humor.
“Toen ik mijn vader terugzag na de eerste keer Thailand had ik hem nog nooit zo verliefd, vrolijk en gezond gezien,” vertelt Narings. “Gelukkig zag ik wel meteen dat hij niet een vieze ouwe man was geworden: hij reisde niet naar Azië om daar de sekstoerist uit te hangen – het ging hem echt om de liefde. Hoe verkrampt dan ook.”
Al snel ontstond er een vicieuze cirkel. Na elke vakantie kreeg zijn vader smeekbrieven van zijn geliefde, stuurde bakken met geld, kreeg ruzie en de relatie ging uit. Pa reisde dan zo snel mogelijk weer af naar Thailand om een nieuwe vriendin te zoeken.
“Op een gegeven moment zei mijn vader doodserieus: ‘Miguel, Thailand is een enorme fout geweest. Dit jaar ga ik naar de Filippijnen om te trouwen met mijn internetbruid.’ Dàt verzin je toch niet?” roept hij verbijsterd. “Ik moest dit rare patroon wel gaan vastleggen.”
Het was een poging om zijn vader wakker te schudden. “Dat zelfbedrog vond ik fascinerend. Het leven op Planeet Narings is natuurlijk veel leuker dan op acht hoog in een flatje van de G-buurt in de Bijlmermeer. En bij hem thuis was het enorme rotzooi, niet bepaald een Jan des Bouvrie interieur. Ik kan me goed voorstellen dat hij daaraan wilde ontsnappen.”
Uit eigen zak schraapte Miguel Narings het geld bij elkaar om de The simple things in life te realiseren. Onmisbaar waren de vriendendiensten van editor Nina Stam en muzikant Tjeerd Bomhof – die de filmmuziek schreef. “Er is heel veel tijd en liefde in deze film gaan zitten.”
Narings zette als autodidact de eerste voorzichtige stappen in het filmvak, toen hij via-via werd benaderd om de eerste videoclips voor (hiphop) artiesten als Opgezwolle, Voicst en The Opposites te maken. Daarnaast acteerde hij in een paar korte films en reclames, en bedacht samen met Dennis van de Ven een aantal sketches voor de absurdistische televisieserie Nieuw Dier.
Samen met Benjamin Landshoff maakte hij vorig jaar de voetbalkomedie Piet Kluit, een man met ballen. Een uit de hand gelopen grap, aldus Narings. “Ik was zo ontzettend gretig dat ik het allemaal voor een schijntje heb gedaan. Ook bij Nieuw Dier konden me niets betalen, dus mocht ik meespelen. Maar volgens mij ben ik er vaker uitgeknipt dan dat ik te zien ben geweest.”
Miguel Narings geeft toe dat hij wroeging had om The simple things in life te maken. Een onderbuikgevoel: “Eigenlijk is het krankjorum dat ik inzoom op mijn huilende vader in plaats van hem te troosten. Tijdens het draaien werd ik heel erg geconfronteerd met mijn eigen opvoeding.”
“Ik heb altijd last gehad van faalangst, omdat mijn vader me weinig doorzettingsvermogen heeft meegeven. Hij heeft me nooit echt aangemoedigd om iets van m’n leven te maken. Dit project heeft ons wel dichter bij elkaar gebracht. Vreemd dat ik nu juist door deze film iets uit m’n schulp kan kruipen.”