Het Parool / Kunst & Media (17 november 2012)
Het Muziekpaleis – op weg naar 125 jaar Concertgebouw
In 2013 bestaat Het Concertgebouw 125 jaar. In de aanloop naar dat jubileum elke week aandacht voor een andere kant van deze ‘tempel van klassieke muziek’. Vandaag mezzosopraan Rosanne van Sandwijk over de serie Tracks.
DANIËL BERTINA
“Die naam zoeken we even op!” Mezzosopraan Rosanne van Sandwijk (1983) grijpt haar smartphone en scrollt door een enorme creditlijst op internet. Op zoek naar de tekstschrijver van het slaapliedje van Charles Ives dat ze, naast Ives’ liederen over een sullige cowboy die van z’n paard valt en een dikke operadiva die een héél slap liedje zingt, in Het Concertgebouw zal gaan zingen. Helaas is de naam onvindbaar. Van Sandwijk: “Op deze site staan bijna alle credits van alle kunstliedjes.” Ze grijnst verontschuldigend. “Maar deze dus nét niet.”
De liederen van de Amerikaanse componist Charles Ives (1874-1954) vormen de rode draad in het liedprogramma dat Van Sandwijk op 22 november zal presenteren in Het Concertgebouw. Het werk van Ives wordt aangevuld met instrumentale en vocale stukken van Antonín Dvo?ák en een slaapliedje – een berceuse – van de Nederlandse componist Alphons Diepenbrock. “Mijn eerste zanglerares raadde me dat liedje aan in mijn eerste of tweede jaar van de opleiding. Het is prachtig voor mezzo.”
Haar concert maakt deel uit van de serie Tracks in de Kleine Zaal van Het Concertgebouw. Tracks is een aparte, toegankelijke formule, waarbij jonge muzikale toptalenten een programma samenstellen op de donderdagavond rond muziek die ze fascineert. Ze vertellen erover, en geven een kort maar krachtig concert van één uur. Daarna zijn er hippe cocktails te bestellen.
Tracks is een concert in een iets theatralere, interactieve setting, zegt Van Sandwijk. “Think outside of the box, dat werd me in het gesprek met de programmeur steeds voorgehouden, want we willen zowel hoogstaande kwaliteit bieden én nieuwe muzikale verbanden leggen. Daarbij is de hulp ingeschakeld van een regisseur. Deze kwam met vondsten waar ik zelf nooit op zou zijn gekomen, zoals beeldprojecties en experiment met de belichting.”
In 2008 behaalde Van Sandwijk haar masterdiploma aan het conservatorium van Amsterdam. Ze is niet vies van muzikaal experiment en zingt net zo gemakkelijk opera, oratoria of liedprogramma’s. Dit jaar was ze te horen tijdens het Holland Festival in Parsifal van De Nederlandse Opera en twee jaar eerder stond ze tijdens TEDxRotterdam op het podium tussen de breakdancers van HipHopHuis.
Van Sandwijk. “Een liedrecital is een beetje als schilderen met penseel, en opera is schilderen met de grote kwast. Ik vind het allemaal even leuk. De liederen van Ives zijn prachtig en geestig, de opera’s van Wagner verbazend subtiel en uitdagend, toch zou ik ook écht niet zonder Bach kunnen. En dat zingen tussen die hiphoppers was ook ontzettend leuk. Ik zou niet willen kiezen.”
Toen ze werd uitgenodigd voor Tracks hoefde ze niet lang na te denken. “Als Het Concertgebouw je vraagt, dan bén je al om,” zegt Van Sandwijk. “Ik heb niets tegen de ‘ouderwetse’ vorm van een liedrecital. Die traditie moet ook behouden worden. Ik vind dat je het publiek serieus moet nemen en dat je van de luisteraar best kan verwachten dat ze moeite doen om klassieke muziek te ervaren. Maar zo’n nieuwe, snelle formule als Tracks vind ik ook heel spannend.”
Het wordt een bijzonder programma. Vooral het werk van Diepenbrock is niet gemakkelijk te programmeren en daardoor niet zo vaak te horen, zegt Van Sandwijk. “Dat heeft te maken met de ongebruikelijke combinatie van mezzospraan en cello. Het is een betoverend Frans slaapliedje met een prachtig samenspel en een romantische tekst. Ik wilde dit lied altijd al een keer live zingen, maar het kwam er nooit van. Tracks zit vol muziek die me héél diep raakt.”