Het Parool / Kunst & Media (8 april 2013)
Met ruim 30 collega’s betrok street artist Max Zorn een loods tegenover de vrijplaats Amsterdam Roest. In een paar dagen stampte hij de groepsexpositie Stick together uit de grond. ‘We hebben de boel hier mogen volknallen met werk.’
DANIËL BERTINA
In een hoekje van de immense loods op het Oostenburgereiland, tegenover Amsterdam Roest, zit kunstenaar Ard Doko strak geconcentreerd te werken aan een nieuw schilderij. Een vrouwelijke figuur, die in woest gekleurde scherven uiteen lijkt te spatten. ‘Born to bomb’ staat er op zijn jasje. Om hem heen is het een vrolijke chaos. In de voormalige fabriekshal werken tientallen street artists uit binnen- en buitenland aan metershoog nieuw werk op de klanken van dj’s The Daisy Age.
Alle muren staan vol gigantische muurschilderingen, zoals van de Italiaan Zed1 – een bizarre vogel die genetisch gemanipuleerde groente vreet en gemuteerde eieren legt – of het manshoge altaar van felgekleurde, nachtmerrieachtige cartoonpoppetjes door de Sloveen Bortusk Leer. Het toegestroomde publiek krioelt langs een dikke Amerikaanse bolide van Streetart.nl, die voor de gelegenheid door de kunstenaars helemaal onder wordt ‘gebombed’. Dit is de groepstentoonstelling Stick together, met werk van ruim 30 vooruitstrevende (inter)nationale street artists. De expositie werd afgelopen weekend gehouden en is wellicht ook nog op afspraak te bekijken. Al het werk is in ieder geval deze maand te zien (en te koop) via de onderstaande website.
Stick together is het geesteskind van de Duits-Nederlandse kunstenaar Max Zorn. Zorn is bekend vanwege zijn mysterieuze tape art: gelaagde film noirachtige scènes, uitsneden in doorzichtig bruin verpakkingstape, die hij ’s nachts aan Amsterdamse lantarenpalen bevestigt. Of gewoon verkoopt. Samen met zijn manager Audrey Sykes nodigde Zorn ruim 30 street artists uit om mee te doen aan een eigenzinnige groepsexpositie, bijgestaan door een aantal verwante organisaties, waaronder Amsterdam Street Art, No New Enemies Network en Streetart.nl.
“Dit plan is een eigen leven gaan lijden,” hijgt Zorn, nadat hij voor de zoveelste keer door de hal is gerend met prijs- en namenlijsten. “Van de 40 verzoeken kregen we 38 positieve reacties terug. Totaal onverwacht. Dus we moesten koortsachtig op zoek naar een grotere ruimte. Dat lukte dankzij Amsterdam Roest. De laatste paar dagen hebben we hier de boel bijna helemaal mogen volknallen met nieuw werk. Street artists kunnen dat wel, zo supersnel onder druk iets prachtigs neerzetten.”
Naast de titel voor de expositie verwijst de naam Stick together ook naar een lopend onlinekunstproject van Zorn, waarbij hij zijn werk in stickervorm de wereld over stuurt. Gratis. Op voorwaarde dat de ontvanger het werk in de openbare ruimte opplakt. Het leverde Zorn in korte tijd veel naamsbekendheid op. Zorn: “Dat online project was een poging om een grotere community te scheppen van street art enthousiastelingen. Nu wilde ik dat idee een stap verder brengen, als offline project. Al die kunstenaars werken vaak in isolement, maar juist bij onderlinge samenwerking en ontmoeting met het publiek ontstaan hele mooie dingen. Dat willen we laten zien.”
Op een pilaar achter in de loods prijkt een portret van een grijnzende Ivar Vics, alias Dr. Rat, de jonggestorven godfather van de Nederlandse graffiti. Dr. Rat kijkt hoe de Duitse graffitikunstenaar Case van de invloedrijke Ma’Claim Crew en de Nederlandse Miel Krutzmann van het kunstduo Telmo Miel naast elkaar aan het werk zijn. Gewapend met spuitbussen maken ze allebei enorme fotorealistische schilderijen.
Krutzmann werkt aan een groot portret van een jongetje in typische graffitioutfit – baseballpetje, trui met anonieme capuchon. Krutzmann gebaart naar Case: “Ons werk is wat meer ingetogen en verstild dan de rest. Het is te gek om hier samen te kunnen exposeren, want ik heb veel bewondering voor zijn stijl.”
Case is speciaal voor Stick together komen overvliegen uit de Verenigde Staten. De Duitser maakt een rij afbeeldingen van handen die het V-teken maken. Maar dan ondersteboven. Alsof ze van de houten ondergrond willen wegsluipen. Case: ”Bijna alle menselijke emoties kan je met handgebaren uitdrukken. Dat vind ik fascinerend. Mijn werk kan op twee manieren worden opgehangen, gewoon of ondersteboven. Zo kan je kiezen of je het handgebaar wil lezen als een teken voor vrede of vrijheid, of juist het weglopen – voor wat dan ook. Die totale vrijheid is voor mij de essentie van street art.”
Voor meer informatie zie: sticktogether.maxzorn.com
